Ducati 848

Od tego moto zaczęła się moja miłość do Ducati. Motocykl z duszą - dźwięk silnika wywołuje gęsią skórke! Prowadzi się bajecznie, mocy pod dostatkiem, wbrew obiegowym opiniom o awaryjności włochów - nie psuje się :) Naprawde polecam - zarówno ten model jak i Ducati w ogóle.

Wymarzyło mi się Ducati. Znajomi mówili "psuje się to", "kapryśna włoszczyzna", "części drogie", "nie kupuj". Motocykle kupuje się sercem, mają dawać frajdę i cieszyć na 100%. I tak jest w tym przypadku. Mam go dopiero dwa miesiące, przesiadłem się z CBR600. Dla mnie bajka. Kocham ten motocykl. Myślę, że po roku jazdy napiszę coś więcej, tymczasem...

Piec i skrzynia pracują wzorowo, a pozostałe elementy powiedziałbym, że są mniej wymagające niż w japońcach. Dla przykładu rozrząd na 2 paskach, wymiana bajecznie prosta, dostęp również, a nie trzeba zlewać oleju i rozbierać połowy motocykla. Napinacz? Jaki napinacz? :) Rozrząd desmo to naprawdę świetny wynalazek wbrew powszechnej opinii.

Hamulce brembo, moto staje w miejscu. Pozycja jest mocno sportowa, wymagająca, przy CBR1000RR (np. SC57 lub SC59) to Honda jest turystykiem. Ale nikt nie kupuje SBK848 aby zwiedzać Europę. Za to w zakrętach Ducati jest niesamowite. Samo się kładzie, zwinne, wydaje się lekkie. Aż chce się jeździć.

Pali średnio 7-9 litrów, jeszcze za mało jeździłem aby dokładnie zmierzyć. Ile wleję tyle spali. Zawieszenie jest bajeczne, twarde (tak lubię), precyzyjne. Oczywiście na polskich drogach za miastem bywa różnie, jak wpadniesz na dziury to nie jest przyjemnie, ale nie ma róży bez kolców. Albo albo.

V2 - to chyba największa zmiana (przynajmniej dla mnie) w stosunku do rzędowej 4-ki. Uczę się jeździć od nowa, i nie żartuję. Ma spory moment, dużo mocy na dole. Do 3-4 tys. obr. wszystko się telepie (taka już natura V2, pftuu, L2). Aby wygodnie jeździć, trzeba trzymać od 4 tys. w górę, a wtedy już się zapieprza.

Do miasta i wokół komina nie nadaje się zupełnie. Ciężko jeździć między samochodami, promień skręt jest niewielki (tam gdzie Hondą brałem na raz, tutaj składam się na dwa) i niesamowicie grzeje w tyłek i nogi. Obok stóp wypada tylny cylinder, pod dupą kolektory. W mieście idzie się ugotować.

Sprzęgło chodzi dość ciężko i jest 0-1. Jak startujesz to musi być pocisk inaczej silnik telepie i ma tendencje do zgaśnięcia. No ale... Jak już wspomniałem wyżej, to sportowy motocykl i jeszcze V2, nie ma co się dziwić.

Pasażer? Jaki pasażer? Zadupek jest tak daleko od baku, że pasażer musi mieć 190cm wzrostu aby dosięgnąć baku przy hamowaniu, a przy takim wzroście będzie jak żyrafa (siedzi się niesamowicie wysoko!). No i kolana pod brodą. Także to raczej jednoosobowe moto.

Mam wersję w malowaniu biała perła. Wygląda bajecznie i zwraca uwagę każdego przechodnia i innych motocyklistów. Dla mnie ładniejsza, niż czerwona, ale wiadomo to kwestia gustu.

A teraz najlepsze. Dźwięk. Na pełnym wydechu terminioni (końcówki, kolektory, bez exupa, z filtrem K&N i przeflashowanym komputerem) brzmi jak orkiestra. Nie słyszałem motocykla, który brzmiałby lepiej. Dźwięk jest głęboki, basowy, miły dla ucha, bardzo głośny (w połowie skali obrotów 104dB). Ma "pierdolnięcie", dosłownie - bo w rzędowych czwórkach nie ma tego efektu nawet jak wydech jest basowy i głośny. Po prostu nie da się przejść obojętnie słysząc Ducati.

Możesz nienawidzić tego motocykla, możesz się wkurzać, że telepie silnikiem, że ciężko go wyczuć w porównaniu do rzędowych czwórek (szczególnie w zakrętach w mocnych złożeniach), ale jak odpalisz Ducati - wszystko mija. Masz ochotę jechać i jechać, ciąć kolejne winkle. Przepiękny motocykl to raz, ale daje riderowi coś, czego próżno szukać w rzędowych czwórkach z Japonii.

Podobno Ducati albo się kocha, albo po miesiącu sprzedaje. Coś w tym jest.

Witam,

Posiadam ten motocykl od dwóch lat.
Wcześniej jeździłem na Suzuki SV650S i Yamaha R6 RJ15 i szukałem czegoś w Vce.
Padło na Ducati, a wcześniej rozważałem również Aprilię RSV4 i Tuono.
Dzisiaj wiem, że dobrze zrobiłem.

Koszty serwisowe - co trzy lata/24 tysiące km należy wymienić paski rozrządów i sprawdzić luzy zaworowe (tolerancje są dosyć spore, więc spokojnie). A koszt pasków w Ducati Toruń to 230zł za sztukę. Płytka zaworowa otwierająca to jak pamiętam 30zł, a zamykająca 60zł, c-ringi 10zł.
Wszystko zależy ile potrzebujemy nowych płytek, czasem wystarczy pozamieniać miejscami, dokupić 1-2 płytki i mamy po temacie.
Jeśli ktoś się nie czuje na siłach to w serwisie około 1500-2500zł wezmą za całość z robocizną (jak na trzy lata / 24 tys km nie uważam tego za nie wiadomo jakie kwoty) - ja robiłem na podstawie filmiku na YT i temat udany.

Awaryjność - nie wykryłem, a jeżdzę motocyklem czasem w deszczu (kapryśne Alpy), na torze - Poznań, Słowacja. Motocykl nie ma lekko, a przy każdej inspekcji jest wzorowy.

Utrzymanie - lagi trzymały mi 3 lata, oleje i płyny z filtrami zmieniam co roku, albo co 2 track daye. Klocki starczają na długo, hamuje fenomalnie, przyspiesza od samego dołu jak z katapulty.

Wygląd - według mnie to co najlepsze we włoskich motocyklach. Te linie ,oryginalność. Spojrzenia, przykuwanie uwagi

I TEN DŹWIĘK, TO JEST WARTE KAŻDYCH PIENIĘDZY.

Osobiście uważam, że za ten motocykl trzeba zapłacić powyżej średniej ceny z OLX, ALLEGRO itp. ponieważ to wszystko co jest tanio, to jest sprowadzone, po przygodach, serwisu nie widziało od dawna.
A wszyscy co znają swoje własne sprzęty, to je cenią, po dbali i wiedzą co mają. Nie ma co z tym dywagować, że kumplowi się udało i jeździ - chyba że później chcemy mieć przygody w warsztacie zamiast jazdy.

Oczywiście nie ma porównania do Yamahy R6 - Ducati samo się kładzie, przyspiesza. Daje większą frajdę, a koszty serwisowe są podobne.

Po prostu się utarło, że japońce są tańsze... nie są - po prostu można zaniedbać serwis i nic się nie stanie przez rok, ale za dwa już może.

Ducati lubi serwis - rób regularnie.
To zrobisz tyle km co ja - obecnie 64482 km.