Freestar Cafe Racer

Kupiłem te spodnie jako drugie jeansy motocyklowe i używam ich od niemal dwóch lat.
Dalej będę porównywał je do moich poprzednich MottoWear City, które charakteryzowały się sztywnym jeansem, podszytym kevlarem i dość szerokimi nogawkami. Zresztą odsyłam do odpowiedniej opinii na tym portalu.

Tytułem wstępu: poprzednie spodnie były podszyte kevlarem, tym razem postanowiłem wypróbować inne podejście, czyli kevlarowe szorty z ochraniaczami, wpinane do wnętrza spodni.
Właściwie rozważałem dwa modele (inne nie rzuciły mi się w oczy): ten, oraz Shima Gravel. Freestar wygrał po pierwsze ze względu na ciemny kolor (shimy były jasnoniebieskie, zaś wersja czarna była niedostępna), po drugie zaś na ochraniacze, o których jest następny akapit.

Nim przejdę do aspektów sugerowanych przez portal dla tego typu odzieży, chciałbym poruszyć kwestię bezpieczeństwa. Czym te spodnie wyróżniają się na tle innych? Po pierwsze kompletem ochraniaczy w zestawie: na kolana, biodra i kość ogonową (rzadko spotykany). Protektory kolan są do tego wybitnie duże i sięgają od nieco powyżej stawu (obejmując go także nieco po bokach) do 2/3 piszczeli. Po drugie, koc kevlarowy jest zauważalnie obszerniejszy, niż w moich poprzednich jeansach. Zresztą zamieszczę stosowne fotografie.
Ze względu na elastyczny i przylegający materiał spodni, protektory zostają na swoich miejscach.

Za komfort odpowiadają również rozciągliwy jeans i wąski krój nogawek. To ostatnie jest dość ważnym aspektem, gdyż poprzednie spodnie musiałem podwijać podczas chodzenia, żeby ich nie przydeptywać. Tu takich problemów nie ma - zsiadam i chodzę.
Dodatkowo szorty ochronne można wypiąć, jednak nigdy tego nie robię, bo jeśli i tak musiałbym zdjąć spodnie, to wolę je po prostu zmienić na inne, lżejsze (np. trzymane na stałe w pracy).
Ochraniacze, zwłaszcza kolan, są dość spore i odczuwalne po założeniu spodni, ale gdy już się porządnie rozgrzeją, stają się miękkie i nie przeszkadzają, choć nie można też powiedzieć, że zupełnie ich nie czuć, skoro cały czas ciasno przylegają do ciała. Po zajęciu pozycji na maszynie, wymagają chwili przyzwyczajenia się i kilku poprawek (podciągnięć i rozprostowań nogi podczas jazdy), żeby się należycie ułożyły. Plus te fragmenty ochraniaczy po bokach kolan dają dość specyficzne odczucie. Nie niewygodne, jednak inne na tle pozostałych spodni motocyklowych. Według mnie, odrobina komfortu poświęcona jest tu w imię ochrony.
Kwestię komfortu termicznego poruszę w kolejnym akapicie.

Poprzednie jeansy były bardzo luźne i o dziwo, zapewniały komfort tak zimą (głównie ze względu na ochronę kolan przed wiatrem), jak i latem, nawet w upały (prawdopodobnie z powodu tego, że były luźne).
Tutaj nie jest tak różowo. Ogólnie są to dość ciepłe spodnie, prawdopodobnie ze względu na dwie osobne warstwy (jeans i szorty), między którymi zbiera się jeszcze izolacyjne powietrze, oraz większe pokrycie kevlarem. Wydaje mi się jednak, że największym czynnikiem, wpływającym na komfort używania, są protektory kolan. Jak wspomniałem, są naprawdę duże, a to oznacza bardzo dużą powierzchnię izolującej pianki, przylegającej ciasno do ciała. W bardziej ciepłe i gorące dni po prostu płynie pod nimi pot. Może perforacja ochraniacza coś by tu pomogła.

W kwestii jakości, nie mam zastrzeżeń. Co prawda nie używałem tech spodni bardzo intensywnie w zeszłym roku z racji posiadania tankgripów, które w zatrważającym tempie wycierają jeans, ale w tym, z racji rozwiązania problemu, zakładam je zawsze po mieście, o ile tylko nie jeżdżę w kombinezonie.

Podsumowując: jeśli jedyne spodnie mają być jeansami, jest to ciekawy wybór z racji rozbudowanej ochrony. Nie zapewni jednak komfortu poza maszyną na dłuższą metę.